Aktualności

Wychowanka Amonitu Łuków i nieżyjącego już trener Romualda Szajdziuka, który rozkochał ją w piłce ręcznej. Według magazynu Handball Polska najlepsza polska prawoskrzydłowa pierwszej dekady XXI wieku. Według nas, niekwestionowana ikona lubelskiego klubu, którego dziś jest kapitanem. Małgorzata Majerek.

Do Lublina trafiła już w liceum, bo właśnie tu chciała rozwijać sportowe umiejętności. W karierze na poziomie międzynarodowym pomogła jej ogromna inteligencja, upór i wykorzystywanie do maksimum swoich najlepszych cech. To chyba najbardziej doskonały przykład z naszej drużyny na potwierdzenie teorii, że w sporcie nie liczy się sam talent, a ciężką pracą i wzorowym prowadzeniem można osiągnąć wręcz niebotyczne wyniki. Na przestrzeni lat widzieliśmy w naszej lidze prawoskrzydłowe silniejsze, bardziej lubujące się w grze jeden na jeden, rzucające mocniej z dystansu, lecz żadna z nich nie zbliżyła się nawet do poziomu i osiągnięć Majerek.

„Mania”, bo taki przydomek nosi od panieńskiego nazwiska Mańkowska zaczęła treningi z Monteksem już w 1994 roku. Na swoją prawdziwą szansę musiała jednak poczekać kilka lat, gdy karierę w wyniku kontuzji skończyła ówczesna kapitan zespołu, Iwona Nabożna. Wydawało się, że Iwona pozostawi po sobie lukę nie do zapełnienia, tymczasem ku uciesze samych zainteresowanych Gosia szybko wskoczyła do pierwszego składu i nie oddała w nim miejsca aż do dziś. Chyba żaden z kibiców nie zapomni jej występu w Lidze Mistrzyń w sezonie 2001/2002, gdy zdobyła w Lublinie 10 goli przeciwko najlepszej wówczas drużynie Europy, Krimowi Lublana. Do perfekcji opanowała umiejętność rzutu w punkt, a że idealnie wyczuwała tempo podania, mogła i potrafiła finalizować akcje na wiele sposobów. Bramkarki były bezradne, nierzadko przepuszczając piłkę do siatki przy krótszym słupku, co na pewno nie przynosiło im chluby. Inną niezwykle istotną cechą „Mani” był zdrowy upór w dążeniu do celu. Nie załamywały jej nieskuteczne rzuty, tak jak w pierwszym meczu wielkiego finału z Podravką. Swoje inauguracyjne trafienie zanotowała dopiero w końcówce spotkania, ale próbowała tyle razy, aż „złamała” w końcu rywalkę. To właśnie charakterystyka wielkich skrzydłowych, o czym warto pisać i przypominać młodym adeptkom szczypiorniaka.

Poza boiskiem imponowała spokojem cechującym ludzi zrównoważonych i pewnych drogi, którą obrali. Raz i na parkiecie skorzystała ze swych umiejętności pedagoga, bo warto wspomnieć, że treningi w profesjonalnym zespole piłki ręcznej nie przeszkodziły jej w ukończeniu studiów na tym kierunku. Nie wdając się w zbytnie szczegóły, wspomnijmy że pod koniec pewnego wyjazdowego meczu Monteksu ochroniarz chciał uderzyć pałką lubelskiego kibica protestującego przeciwko błędnej decyzji sędziów. Stojąca blisko zdarzenia Majerek w ułamku sekundy podbiegła do potężnego mężczyzny ze służb porządkowych , który słysząc jej słowa „zostaw go, przecież on ci nic nie zrobił” wypowiedziane ciepłym, ale stanowczym głosem,  zastygł nagle w bezruchu z pałką nad głową. Był to obrazek naprawdę niezwykły, tak jak niezwykła jest nasza „Mania”. Czapki z głów przed Panią kapitan.

Małgorzata Majerek (z domu Mańkowska)

Urodzona 10 sierpnia 1976 w Łukowie. Wzrost 171 cm. Wychowanka MKS Amonit Łuków, od 1994 w Lublinie, najpierw w drugiej drużynie Monteksu, a potem w zespole seniorek. Od kilku lat prowadzi zajęcia ze studentami Wyższej Szkoły Społeczno-Przyrodniczej im. Wincentego Pola.